Partijen verwikkeld in een ICT-conflict kunnen ervoor kiezen dit op te lossen in een arbitrage door ICT deskundigen en -juristen bij de SGOA (Stichting Geschillenoplossing Automatisering) (zie www.sgoa.eu).

Arbitrage is een wettelijke erkende en gewaarborgde vorm van rechtspraak waarbij particuliere scheidslieden (arbiters) tot een vonnis komen volgens een formele rechtsgang met alle stukken die daarbij horen.
Partijen kunnen overeenkomen dat zij hun conflicten aan arbitrage zullen onderwerpen. Zij verbinden zich dan om de desbetreffende geschillen voor te leggen aan arbiters, die ter zake een voor partijen bindende beslissing geven.

Een arbitraal vonnis heeft dezelfde rechtskracht als een ‘gewoon’ vonnis. Nadat de arbiters het vonnis hebben geschreven en ondertekend, wordt dit ingeschreven bij de rechtbank. Nadat het vonnis is gewezen kan een partij een deurwaarder inschakelen, die bijvoorbeeld beslag kan leggen bij de andere partij om zo de uitvoering van het vonnis af te dwingen. Arbitrage is een internationaal erkende vorm van conflict oplossing. Vele landen hebben het verdrag van de Verenigde Naties “on the Recognition and Enforcement of Foreign Arbitral Awards“ ondertekend.

Het grote voordeel van arbitrages ten opzichte van overheidsrechtspraak is dat arbiters gespecialiseerd zijn; ingeval van de SGOA in problemen die specifiek zijn voor de ICT branche. Arbitragecolleges zijn daarom multidisciplinair; bij de SGOA worden ze samengesteld uit top juristen met veel ervaring met het procesrecht en ICT conflicten enerzijds en vooraanstaande ICT deskundigen met langjarige ervaring in de informatietechnologie anderzijds.

De SGOA staat bekend om de snelheid waarmee arbitrages kunnen worden uitgevoerd. De stichting houdt korte termijnen aan, maximaal 3 tot 4 weken. De zittingen van het door betrokken partijen gekozen arbitragecollege kunnen op elk gewenst moment in binnen- en buitenland plaatsvinden.

Om een zaak ter beslechting aan de stichting te kunnen voorleggen, dienen de betrokken partijen door middel van een overeenkomst de arbiters bevoegd te verklaren.

Door zo’n afspraak verliest de normale overheidsrechter zijn bevoegdheid om over het geschil te oordelen. De afspraak dat de arbiters van de stichting bevoegd zijn moet, zo zegt de wet, om bewijsredenen schriftelijk worden gemaakt. In de praktijk maakt het zogenaamde ‘arbitrale beding’ deel uit van het (automatiserings- of distributie)contract dat de partijen bij het aangaan van hun verhouding sluiten.

Een arbitraal beding in een automatiseringscontract op basis waarvan de Stichting Geschillenoplossing Automatisering kan worden ingeschakeld, kan als volgt luiden:

‘Alle geschillen tussen leverancier en cliënt naar aanleiding van deze overeenkomst danwel naar aanleiding van nadere overeenkomsten die daarvan het gevolg zijn, zullen door arbitrage worden beslecht overeenkomstig het Arbitragereglement van de Stichting Geschillenoplossing Automatisering. Tevens is het ICT-mediation-reglement van deze stichting van toepassing.’

Maar ook komt het wel voor dat partijen de SGOA pas bevoegd verklaren als een geschil zich heeft voorgedaan. Belangrijk is echter dat de arbiters een zaak niet in behandeling mogen nemen als beide partijen niet tevoren in een onderlinge afspraak de stichting bevoegd hebben verklaard. In zo’n situatie kan de zaak onverminderd aan de gewone overheidsrechter worden voorgelegd.